Αναρτήσεις
Η σύμβαση, που δίνει στους πιστωτές της χώρας (κράτη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ) τη δυνατότητα ακόμη και να κατασχέσουν δημόσια περιουσία με συνοπτικές διαδικασίες, τονίσθηκε χθες από την κ. Παπανδρέου ότι δεν υπάρχει λόγος να επικυρωθεί από τη Βουλή, αποκτώντας έτσι αυξημένη δεσμευτικότητα, αφού έχει την υπογραφή του εξουσιοδοτημένου προς τούτο, υπουργού Οικονομικών.
Με την τοποθέτησή της αυτή, η κ. Παπανδρέου δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη του υπουργείου Οικονομικών, ότι η επικύρωση της σύμβασης από τη Βουλή αποτελεί πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης με μεγάλη σημασία. Αυτό αποτυπώνεται, άλλωστε, στις πρώτες γραμμές της εισηγητικής έκθεσης, από την οποία συνοδεύεται το κείμενο της σύμβασης, που έχει κατατεθεί στη Βουλή από τον κ. Παπακωνσταντίνου:
n «Με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, πραγματοποιείται η πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης να φέρει για συζήτηση και κύρωση στην Εθνική Αντιπροσωπεία όλα τα συμβατικά κείμενα, μαζί με τα παραρτήματα και προσαρτήματά τους με τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας από τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης με δανειακά κεφάλαια ύψους 80 δις ευρώ και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με δανειακά κεφάλαια ύψους 30 δις ευρώ».
Η εμπλοκή με την επικύρωση της σύμβασης πάντως, ακόμη και αν δεν αρθεί με κάποια παρέμβαση από το Μαξίμου τις επόμενες ημέρες, εκτιμάται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις εκταμιεύσεις των επόμενων δόσεων του δανείου. Όπως τονίζουν τραπεζικά στελέχη, παρότι οι πιστωτές της χώρας θα επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσει αυξημένη δεσμευτικότητα το κείμενο της δανειακής σύμβασης, θα ποιήσουν τελικά την ανάγκη φιλοτιμία και θα αποφύγουν να θέσουν θέμα «παγώματος» των πιστώσεων στην Ελλάδα.
«Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, αλλά και η ευρύτερη ισορροπία στις διεθνείς αγορές, κρέμεται αυτή την περίοδο από μια κλωστή», τονίζει χαρακτηριστικά τραπεζικό στέλεχος. «Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας δεν θέλουν οποιαδήποτε εμπλοκή, ή έστω και υπόνοια εμπλοκής, στη χρηματοδότηση της χώρας αυτή την περίοδο και δεν αναμένεται να αντιδράσουν παρά μόνο με κάποιες παρασκηνιακές “γκρίνιες”, αν τελικά η σύμβαση δεν κυρωθεί από τη Βουλή».
Αξίζει να σημειωθεί, ότι υπάρχει αρκετά σημαντική νομική διαφορά, ανάμεσα σε μια δανειακή σύμβαση υπογεγραμμένη μόνο από τον υπουργό Οικονομικών και σε μια σύμβαση που θα έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, δεσμεύοντας ουσιαστικά με αμετάκλητο τρόπο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας στο διηνεκές.
Και αυτό γιατί, όπως εξηγούν έγκριτοι νομικοί, η σύμβαση δανεισμού προβλέπει δρακόντεια μέτρα κατά της Ελλάδας, αν για οποιοδήποτε λόγο στο μέλλον η χώρα θελήσει ή υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών.
Για παράδειγμα, με τη δανειακή σύμβαση ορίζεται, ότι «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Αυτό σημαίνει, ότι σε περίπτωση στάσης πληρωμών και μη εθελοντικής επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του χρέους, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, με την έκδοση από τους πιστωτές μιας διεθνούς «διαταγής πληρωμής» από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, την οποία θα έχουν την υποχρέωση να εφαρμόσουν εις βάρος του Δημοσίου τα ελληνικά δικαστήρια.
Αυτοί οι επαχθέστατοι όροι δανεισμού έχει μεγάλη σημασία αν θα είναι επικυρωμένοι από τη Βουλή, ή απλώς θα φέρουν την υπογραφή ενός υπουργού μίας ελληνικής κυβέρνησης: στη δεύτερη περίπτωση, οι εθνικές αρχές θα διατηρήσουν έστω και ελάχιστα περιθώρια προσβολής με νομικά μέσα μιας μελλοντικής διαδικασίας κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, ενώ στην πρώτη περίπτωση θα είναι πρακτικά αδύνατο να αμφισβητηθεί ένας συμβατικός όρος που φέρει τη «σφραγίδα» του Κοινοβουλίου.
«Αυτή την περίοδο, όσο λιγότερες δεσμεύσεις αναλαμβάνει η χώρα έναντι των πιστωτών της, τόσο το καλύτερο για το μέλλον», τονίζει χαρακτηριστικά έμπειρο τραπεζικό στέλεχος. Υπό την έννοια αυτή, η χθεσινή εμπλοκή στη Βουλή, με πρωτοβουλία της κ. Παπανδρέου, ίσως να είναι ευπρόσδεκτη εξέλιξη…
Σε επίπεδο εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού, πάντως, η κ. Παπανδρέου φαίνεται να κερδίζει συνεχώς «πόντους» το τελευταίο διάστημα, εις βάρος του κ. Παπακωνσταντίνου: αρχικά ηγήθηκε της εσωκομματικής επίθεσης, κατά της Τράπεζας της Ελλάδος, για τις μεθοδεύσεις που ευνόησαν τη δράση των κερδοσκόπων κατά των ελληνικών ομολόγων. Παρότι ο κ. Παπακωνσταντίνου επιχείρησε να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες το θέμα, ο Πρωθυπουργός, όταν κλήθηκε να τοποθετηθεί επ’ αυτού στη Βουλή, απέφυγε να ταυτισθεί με τον κ. Παπακωνσταντίνου, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο διερεύνησης της υπόθεσης.
Με το τελευταίο της κοινοβουλευτικό «χτύπημα», αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λένε πλέον, ότι η κ. Παπανδρέου αναβαθμίζεται αισθητά, σε ρόλο «επιτηρητή» του «τσάρου» της οικονομίας, χωρίς προς το παρόν να διαφαίνεται ότι αυτό ενοχλεί το Μέγαρo Μαξίμου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου