Αναρτήσεις
Πανηγυρίζει το τουρκικό προξενείο στη Θράκη. Και πώς να μην πανηγυρίζει, αφού κατάφερε να απαλλαγεί από τη θαρραλέα δασκάλα, τη Χαρά Νικοπούλου. Η Αθήνα τους έκανε το ρουσφέτι. Ένα ακόμη βήμα πίσω. Ένα βήμα μπροστά για εκείνους που εποφθαλμιούν τη Θράκη. Το περνάνε στα μικρά μουσουλμανόπαιδα των μειονοτικών σχολείων. Η δυτική Θράκη είναι... τουρκική... Μόνο που οι κυβερνήσεις μας, και η σημερινή και η προηγούμενη, έχουν πάθει τύφλωση, έχουν κλείσει τ' αυτιά.
Συγκινητικός ήταν ο αποχαιρετισμός της Χαράς από τα παιδιά της. Μια γιορτή όπου η καρδιά πήγαινε να σπάσει, τα δάκρυα δύσκολα σταματούσαν.
Το τι έγινε το περιγράφει στην εφημερίδα της, τον «Χρόνο», η Μελαχροινή Μαρτίδου, το οποίο και αναδημοσιεύουμε.
Δάκρυσαν και οι πέτρες με τη σχολική γιορτή των μαθητών του δημοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, εκεί στο τέρμα Θεού στον Έβρο. Πρωταγωνιστές για μια ακόμη φορά τα μικρά παιδιά, τα Πομακόπουλα, αλλά και οι γονείς τους. Νέες μητέρες που μέσα στο λιοπύρι, εκεί στον ταπεινό αυλόγυρο του σχολείου, επί ώρες απολάμβαναν όλα όσα η δασκάλα έμαθε με κόπο στα παιδιά τους, να απαγγέλουν ποιήματα και να τραγουδούν Θεοδωράκη. Στο επίκεντρο και οι ίδιες που εισέπραξαν το πιο θερμό χειροκρότημα από το κοινό. Εκεί και κόσμος που ήλθε σχεδόν απ' όλα τα σημεία της Ελλάδας, να δει τη γιορτή της Χαράς Νικοπούλου, που αφήνει το Δέρειο με πόνο ψυχής. Με μια ομιλία που δονούσε τα στήθια, αναφέρθηκε στον ρόλο της ως εκπαιδευτικού και στην πολεμική που δέχθηκε όταν κάποιοι την είδαν σαν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε άψογα ελληνικά τα μικρά παιδιά τα έδωσαν όλα στην γιορτή αποδεικνύοντας στην πράξη το έργο που γίνεται.
Η Χαρά με το ακορντεόν της
Συγκλονιστική η στιγμή που η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου τούς αποχαιρέτησε με τον δικό της τρόπο, ένα - ένα τα παιδιά, τα φίλησε, τους έδωσε αναμνηστικά και μέσα σ' αυτά ένα dvd οπτικό από δραστηριότητες του σχολείου με 400 φωτογραφίες, από τα 5 χρόνια της παρουσίας της και τους μαθητές της, όπως τους έζησε από την πρώτη μέρα, για να θυμούνται τη σχολική τους ζωή κι ένα μουσικό cd με τα τραγούδια που μάθαιναν στη χορωδία.
Οι δύο καλύτεροι μαθητές με τα ποδήλατά τους
Ήταν το δικό της προσωπικό δώρο που θα τους συνοδεύει μια ζωή. Μαζί τα αξέχαστα γαλανά μάτια της Χαράς, η ζωντάνια της, η θέλησή της, να ανεβαίνουν σκαλιά στη ζωή τους, να προκόψουν, να μη σταματήσουν ποτέ. «Κυρία Χαρά δεν σας χάνουμε, θα σας φέρνουμε καθημερινά στο μυαλό, στα όνειρά μας», ήταν τα λόγια του Τζαφέρ Αλή που βούρκωσε, της πρόσφερε ένα γράμμα που έγραψε εκ μέρους των συμμαθητών του, της 5ης και της 6ης τάξης, για να το διαβάσει, και ήταν το δικό τους ευχαριστώ, ενώ της αφιέρωσαν ένα τραγούδι. «Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε Χαρά, μα θα ξαναβλεπόμαστε στα όνειρα συχνά. Παλιό και ωραίο παρελθόν που ζήσαμε μαζί…». Βούρκωσαν όλοι, ενώ η ίδια η κ. Νικοπούλου ευχαρίστησε τα παιδιά για την έκπληξη, λέγοντας ότι θα τα θυμάται και θα τα αγαπά πάντα. Ο Χαλήλ Τζαφέρογλου, ο πρόεδρος της σχολικής εφορείας, ευχαρίστησε όλους τους επισκέπτες που ήρθαν από μακριά, ενώ ο πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού έδωσε τιμητικές πλακέτες σε δύο μαθητές που ξεχώρισαν για τις επιδόσεις τους στα μαθήματα και πήραν και ως δώρο από ένα ποδήλατο. Δύο ακόμη ποδήλατα κληρώθηκαν σε παιδιά, ενώ για όλα υπήρχαν δώρα, μπάλες, επιτραπέζια παιγνίδια.
Μια απλή τέντα κι ένα σκηνικό που έγραφε με όλα τα χρώματα «καλό καλοκαίρι» στην είσοδο του σχολείου του Μεγάλου Δερείου ζωντάνεψε η γιορτή λήξης με ποιήματα και τραγούδια Θεοδωράκη, Γκάτσου κ.ά.
Η Χαρά Νικοπούλου απευθύνθηκε και στα παιδιά που δεν ήλθαν στη σχολική γιορτή τους. Γιατί άραγε; Γιατί κάποιοι δεν τα άφησαν, δεν ήθελαν να υπάρχουν παιδιά και να την απογυμνώσουν, ασκώντας μια πρωτοφανή τρομοκρατία και πάλι ζωντανεύοντας το γνωστό σενάριο. Και οι γονείς, τρομοκρατημένοι από το παρακράτος που ζει και βασιλεύει στο Μεγάλο Δέρειο, υπάκουσαν. Δεν αντιστάθηκαν. «Καλό καλοκαίρι μέσα από την καρδιά μας στους μαθητές Τζελάλ, Ερχάν, Γενίζ, Ζεχρά, Γιουνού, Μπουμπερά, Σαμπρή, Μεχμέτ, Ιλχάν, Χουσεΐν, Μπερνά, Σαλή, Ζακιέ, Ρεμτζιέ Φατμά Ερκέ,
Εμίρ, Σερκάν, Ερντέν, Σαμπρή, Μουράτ, που δεν ήλθαν. Κάποτε σας είχα πει ότι η Ελλάδα ξεκινά από εδώ και τελειώνει στην Κρήτη. Θέλω να θυμάστε ότι δεν είσαστε μόνοι σας, έχετε δίπλα σας τόσους ανθρώπους που ήλθαν να δουν πώς είναι τα Ελληνόπουλα του Δερείου. Η Ελλάδα είναι το σπίτι σας, είναι δίπλα σας. Τα 10 εκατομμύρια Έλληνες είναι δίπλα σας και 10 εκατομμύρια Έλληνες στο εξωτερικό. Θέλω να σας πως ότι ευτύχησα να έχω τις καλύτερες συναδέλφους, κάτι τέτοιο δεν θα μου ξανασυμβεί, είναι πρώτα κυρίες, μετά αδελφές και μετά συνάδελφοι. Σας αγαπώ μ' όλη μου την καρδιά», είπε η Χαρά Νικοπούλου. Τα παιδιά του Δερείου Μελίσα, Αλή, Οζτάν, Γιουνούς, Ουμούτ, Φατμέ, Σιτκίν, Σερντάρ, Νουράν Γκιζέμ, Μπιγέν, Οκτάι, Μελίσα στη σχολική γιορτή ένιωσαν μέσα βαθιά στην ψυχή τους το συναίσθημα του αποχωρισμού από τη δασκάλα άγγελο προστάτη τους και παρά τα άφθονα δώρα που τους πρόσφεραν τα πρόσωπα δεν γελούσαν. Αντίθετα, μέσα σε καυτό ήλιο έδιναν στη σχολική παράσταση όλο τους τον εαυτό, να πουν στα ελληνικά τα ποιήματα και τα τραγούδια, ενώ η Χαρά Νικοπουλου τους συνόδευε στο ακορντεόν. Σκηνές που αν τις κατέγραφε κάποιος ψυχολόγος θα είχε κάνει διατριβή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου